การขับรถผ่านทางร่วมทางแยก และวงเวียนควรขับอย่างไร

กรณี การขับรถผ่านทางร่วมทางแยก เมื่อเกิดเหตุจึงมีคำพิพากษาฎีกาเกี่ยวกับความประมาทในการใช้ทางดังนี้

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ ๗๖๗๓/๒๕๕๐ โจทก์ขับรถจักรยานยนต์มาด้วยความเร็วสูง ทั้งที่เป็น ทางร่วมทางแยก ซึ่งโจทก์ต้องลดความเร็วของรถลงเพื่อมิให้เกิดอุบัติเหตุ เมื่อโจทก์มิได้ปฏิบัติให้ถูกต้องตามพระราชบัญญัติจราจรทางบก พ.ศ.๒๕๒๒ มาตรา ๗๐ โจทก์จึงมีส่วนประมาทอยู่ด้วย

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ ๒๗๓๑/๒๕๓๕ ขณะเกิดเหตุจำเลยลดความเร็วของรถลงเหลือประมาณ ๒๕-๓๐กิโลเมตรต่อชั่วโมงเพราะเห็นว่าเป็นทางร่วมทางแยกและเห็นผู้ตายยืนอยู่บนถนนด้วย เหตุที่รถของจำเลยเฉี่ยวจำเลยเป็นเพราะขณะนั้นจำเลยมองไม่เห็นผู้ตาย เนื่องจากมีรถตู้ขับคู่มากับรถของจำเลยทางช่องทางที่ ๓ ทางขวามือบังผู้ตายไว้ เมื่อผู้ตายหลบรถตู้คันดังกล่าวมาทางรถของจำเลยในระยะกระชั้นชิด จำเลยจึงห้ามล้อกะทันหัน แต่รถไม่หยุดในทันที และเฉี่ยวผู้ตายทางขวาของรถเป็นเหตุให้ผู้ตายล้มลง พฤติการณ์ดังกล่าวถือได้ว่าเป็นเหตุสุดวิสัย ไม่ใช่เป็นเพราะความประมาทของจำเลย

ฎีกาที่ ๖๕๐๕/๒๕๕๕โจทก์บรรยายฟ้องในข้อสาระสำคัญของการกระทำความผิดว่าจำเลยกระทำโดยประมาทด้วยการขับรถด้วยความเร็วสูงเกินสมควรและไม่ชะลอความเร็วเมื่อถึงสี่แยก แต่ทางพิจารณากลับได้ความว่าจำเลยจอดรถอยู่ที่สี่แยกและเพิ่งขับรถเคลื่อนที่เมื่อได้รับสัญญาณจราจรไฟสีเขียวแล้วชนรถจักรยานยนต์ของโจทก์ร่วมที่ ๑ เพราะมองไม่เห็น มิใช่เพราะการขับรถเร็วหรือไม่ชะลอตามฟ้องดังนี้ข้อเท็จจริงที่ปรากฏในการพิจารณาจึงแตกต่างกับข้อเที่จจริงในฟ้อง ทั้งเป็นข้อสาระสำคัญ ศาลต้องยกฟ้องตาม ป.วิ อ มาตรา ๑๙๒ วรรคสอง ปัญหาดังกล่าวเป็นข้อกฎหมายเกี่ยวกับความสงบเรียบร้อย แม้ไม่มีคู่ความฝ่ายใดฎีกา ศาลฎีกายกขึ้นวินิจฉัยได้ตาม ป. วิ. อ. มาตรา ๑๙๕ วรรค ประกอบมาตรา ๒๒๕

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ ๒๐๓๓/๒๕๕๖ โจทก์บรรยายฟ้องว่า จำเลยที่ ๒ ขับรถยนต์กระบะมาถึงสี่แยกหนองขาหยั่งขณะนั้นสัญญาณจราจรไฟซึ่งติดตั้งไว้บนทางที่จำเลยที่ ๒ ขับมาขึ้นเป็นไฟสีแดงซึ่งจำเลยที่ ๒ ต้องชะลอความเร็วของรถลงและหยุดรอจนกว่าสัญญาณจราจรไฟจะเปลี่ยนเป็นไฟสีเขียวจึงจะขับรถแล่นเข้าบริเวณสี่แยกนั้นได้จำเลยที่ ๒ อาจใช้ความระมัดระวังเช่นว่านั้นได้ แต่หาได้ใช้เพียงพอไม่ จำเลยที่ ๒ กลับขับรถแล่นตรงเข้าสี่แยกดังกล่าวทันที เป็นเหตุให้รถยนต์ที่จำเลยที่ ๒ ขับเฉี่ยวชนกับรถจักรยานยนต์ของจำเลยที่ ๑ แม้ศาลชั้นต้นฟังข้อเท็จจริงว่า จำเลยที่ ๒ ไม่ได้ขับรถฝ่าฝืนสัญญาณจราจรไฟสีแดง แต่ข้อแตกต่างดังกล่าวเป็นเพียงรายละเอียด ทั้งการที่จำเลยที่ ๒ ขับรถแล่นเข้าไปในสี่แยกที่เกิดเหตุด้วยความเร็วโดยมิได้ลดความเร็วลงและให้รถจักรยานยนต์ที่จำเลยที่ ๑ ขับซึ่งแล่นมาทางด้านขวาผ่านไปก่อน เป็นการขาดความระมัดระวังตามวิสัยและพฤติการณ์อันเป็นการกระทำโดยประมาท เป็นเหตุให้เกิดเฉี่ยวชนกับรถจักรยานยนต์ของจำเลยที่ ๒ จึงเป็นการวินิจฉัยข้อเท็จจริงว่าจำเลยกระทำโดยประมาทตามที่กล่าวไว้ในฟ้องแล้ว ศาลชั้นต้นจึงลงโทษจำเลยที่ ๒ ตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๓๐๐ ได้

จำเลยที่ ๒ ไม่ชะลอรถก่อนเข้าทางร่วมแยกและให้รถจักรยานยนต์ของจำเลยที่ ๑ แล่นผ่านไปก่อนโดยประมาท ทำให้รถยนต์กระบะของจำเลยที่ ๒ ชนเข้ากับรถจักรยานยนต์ของจำเลยที่ ๑ เป็นเหตุให้จำเลยที่ ๑ ได้รับอันตรายสาหัส แม้เหตุที่จำเลยที่ ๑ ได้รับอันตรายสาหัสเกิดจากมีพลเมืองดีขึ้นไปสตาร์ตรถทำให้น้ำในหม้อน้ำรถยนต์กระบะแตกลวกตัวจำเลยที่ ๑ ซึ่งนอนอยู่ใต้รถ แต่การที่จำเลยที่ ๑ ถูกน้ำร้อนลวกบริเวณหน้าอกและหน้าท้องเป็นผลโดยตรงจากความประมาทของจำเลยที่ ๒ จำเลยที่ ๒ จึงมีความผิดฐานกระทำโดยประมาทเป็นเหตุให้ผู้อื่นได้รับอันตรายสาหัส

ฎีกาที่ ๕๘๐/ ๒๕๒๕โจทก์ที่ ๑ สามีผู้ตายขับรถแทรกเตอร์มีกระบะพ่วงท้ายผู้ตายนั่งมาด้วยในรถกระบะโดยมิได้ติดโคมไฟท้ายรถกระบะให้มีแสงสว่างสามารถมองเห็นได้ในระยะไกล จำเลยขับรถโดยสารแล่นตามหลังไม่อาจมองเห็นรถที่โจทก์ขับในระยะไกล จึงไม่อาจหยุดรถหรือหลบหลีกได้ทันเกิดชนกันเสียหาย ดังนี้ ถือว่าความเสียหายที่เกิดขึ้น โจทก์ที่ ๑ มีส่วนประมาทมากกว่าจำเลย จำเลยจึงไม่ต้องรับผิดชดใช้ค่าสินไหมทดแทนแก่โจทก์ที่ ๑ แต่จำเลยต้องรับผิดชดใช้ค่าเสียหายแก่โจทก์ที่ ๒ ที่ ๓ และที่ ๔ บุตรของผู้ตายหนึ่งในสามส่วน (อ้างคำพิพากษาฎีกาที่ ๖๗๖/๒๕๕๔)การที่จำเลยชดใช้ค่าทำศพให้ ส ซึ่งมิใช่บิดาที่ชอบด้วยกฎหมายของผู้ตาย เป็นการชำระให้ผู้ที่ไม่มีสิทธิเรียกร้องเอาค่าทำศพ ไม่ต้องด้วยประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา ๒๙๘ จำเลยจึงยังต้องรับผิดต่อโจทก์ที่ ๒ ที่ ๓ และที่ ๔ ซึ่งเป็นบุตรผู้ตายที่มีสิทธิเรียกร้องค่าทำศพผู้ตายอยู่

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ ๕๒๔๘/๒๕๕๙ ถนนที่จำเลยขับรถมาเป็นทางเดินรถทางโท มีสัญญาณจราจรไฟกระพริบสีแดงและป้ายเตือนให้หยุด ติดไว้ก่อนเข้าทางร่วมทางแยก จำเลยต้องหยุดรถก่อนถึงทางร่วมทางแยก หลังเส้นให้หยุดรถและให้ผู้ขับรถในทางเอกขับผ่านไปก่อน เมื่อเห็นว่าปลอดภัยและไม่เป็นการกีดขวางการจราจรแล้วจึงจะขับรถต่อไปได้ด้วยความระมัดระวัง ส่วนโจทก์ขับรถมาในทางเอกแม้จะมีสิทธิขับรถผ่านทางร่วมทางแยกไปก่อน แต่ก็ต้องปฏิบัติตามพระราชบัญญัติจราจรทางบก พ.ศ.๒๕๒๒ มาตรา ๗๐ โดยต้องลดความเร็วของรถ เมื่อขับรถเข้าใกล้ทางร่วมทางแยกสภาพความเสียหายของรถโจทก์ได้รับความเสียหายอย่างมากอันเกิดจากการชนโดยแรง และตามแผนที่แสดงสถานที่เกิดเหตุ รถยนต์โจทก์อยู่ห่างจากจุดชนประมาณ ๓๕ เมตร แสดงว่าโจทก์ขับรถมาด้วยความเร็วและไม่ได้ชะลอความเร็วของรถ เมื่อเข้าใกล้ทางร่วมทางแยก เพื่อหลีกเลี่ยงมิให้เกิดเหตุรถชนกันโจทก็จึงมีส่วนประมาทอยู่ด้วย

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ ๑๐๐๖/๒๕๕๘ บริเวณทางเชื่อมต่อระหว่างถนนวงแหวนรอบนอกกับถนนบางนา – ตราดมีสัญญาณจราจรเส้นขาวทึบบนผิวทางห้ามมิให้รถที่แล่นมาจากถนนวงแหวนรอบนอกเบี่ยงขวาเข้าสู่ถนนบางนา – ตราดทันที ผู้ขับรถจะต้องขับรถเลยเส้นขาวทึบบนผิวทางไปก่อนจึงเบี่ยงขวาเข้าถนนบางนา – ตราดได้ทั้งบริเวณที่เกิดเหตุเป็นถนนบรรจบกัน ผู้ขับรถจะต้องใช้ความระมัดระวังและผู้ขับรถที่จะเบี่ยงเช้าถนนหลักต้องหยุดรถให้ทางแก่รถที่กำลังแล่นในถนนหลักผ่านไปก่อน แต่จำเลยที่ ๑ หาได้ปฏิบัติตาม การที่จำเลยที่ ๑ ขับรถทับเส้นขาวทึบบนผิวทางไปชนรถโดยสารประจำทางของโจทก์ที่ ว. ขับผ่านมาโดยไม่หยุดรถให้ทางแก่รถของโจทก์ที่แล่นผ่านมาในทางเดินรถหลักก่อนจำเลยที่ ๑ จึงเป็นฝ่ายประมาทเลินเล่อ

ขณะเกิดเหตุฝนตกปรอยๆ ว. ขับรถโดยสารประจำทางโดยใช้เกียร์ ๕ และขับรถด้วยความเร็ว ๖๐- ๗๐ กิโลเมตรต่อชั่วโมง เห็นจำเลยที่ ๑ ขับรถลงจากถนนวงแหวนรอบนอก จุดที่เกิดเหตุเป็นถนนวงแหวนรอบนอกบรรจบกับถนนบางนา-ตราดจึงเป็นบริเวณทางร่วมทางแยกซึ่งผู้ขับขี่ที่ขับรถข้าใกล้ทางร่วมทางแยกต้องลดความเร็วรถตามที่บัญญัติไว้ในมาตรา ๗๐ แห่งพระราชบัญญัติจราจรทางบก พ.ศ. ๒๕๒๒ แต่ไม่ปรากฎว่า ว. ชะลอความเร็วของรถลงเพื่อหลีกเลี่ยงมิให้เกิดเหตุรถชนกัน ว. จึงมีส่วนขับรถโดยประมาทเลินเล่อด้วย แต่จำเลยที่ 3 เป็นฝ่ายก่อให้เกิดเหตุก่อนโดยขับรถทับเส้นขาวทึบบนผิวทางล้ำเข้าไปในช่องเดินรถของ ก. และไม่หยุดรถให้ทางแก่รถที่ ข. ขับมาในทางเดินรถหลักผ่านไปก่อน จำเลยที่ ๑ จึงประมาทเลินเล่อมากกว่า